Sven Hassel 2 Boeken (E-Books)NLT-Release



Sven Hassel


Sven Pedersen werd geboren op 19 april 1917, in een typisch Deens arbeidersgezin in Frederiksborg, Denemarken. Als zoon van Peder Oluf en Hansigne Pedersen nam hij later zijn moeder's meisjesnaam Hassel aan.

In 1931, op veertienjarige leeftijd, ging Sven Hassel werken in de scheepvaart. Deze periode duurde vijf jaar voordat hij in 1936 in Deense militaire dienst ging.

In 1937 verkocht hij al zijn bezittingen, inclusief zijn favoriete boeken van Erich Maria Remarque's 'Im Westen nichts Neues' en 'Der Weg zuruck' om een paspoort te kunnen betalen. "Ik had maar een wens, dienst nemen in een leger. In Denemarken, dat toen door werkloosheid was getroffen, lagen er geen kansen voor mij.  Ik had al geprobeerd om bij de Huzaren te komen, maar omdat ik een arbeidersachtergrond had kreeg ik geen kans de officiersopleiding te doen." Hij kocht een treinkaartje richting Duitsland. "Duitsland was dichterbij dan Engeland. Ik meldde me aan bij een Wehrmacht-wervingsburo, maar het ging niet zo gemakkelijk als ik dacht. Alleen Duitse ingezetenen konden dienen. Na zes maanden proberen werd ik uiteindelijk toegelaten tot het Zevende Cavalerie Regiment, op voorwaarde dat ik tot Duitser genaturaliseerd zou worden." Na nog eens zes maanden veroordeeld te zijn tot de barakken in Breslau, werd Hassel uiteindelijk in dienst genomen en naar het Tweede Panzer in Eisenach gestuurd.

 "Niemand geloofde dat er een oorlog zou komen. We waren ons wel bewust van de herbewapening, maar we dachten dat dat een soort van garantie was om een oorlog te voorkomen". In 1939 marcheerde Hassel met de Wehrmacht Polen binnen.

Een jaar later probeerde hij het leger te ontvluchten. "Ik heb mannen gezien die het gevecht aangingen in hun lust naar avontuur. Over het algemeen duurde het 15 minuten om dat verlangen weer kwijt te raken. Oorlog is geen lolletje, en na een jaar was ik gewoon uitgeput. Na een kort verlof keerde ik niet terug naar mijn eenheid.  Desertie noemden ze het. Ik werd overgeplaatst naar een sonderabteilung, een strafregiment bestaande uit criminelen en afvalligen." Vanaf dat moment werd het een kwestie van overleven. "Wij kregen altijd de meest gevaarlijke missies - er werd niet verwacht dat we het er levend vanaf zouden brengen. Vechten zoals wij dat deden maakte menselijke ratten van ons, alleen het instinct tot zelfbehoud hield ons overeind. Dat is ook de reden waarom armoede de beste soldaten creeerd; arme mensen moeten vechten voor hun bestaan." Strafregimentsoldaten moesten vijf keer worden voorgedragen voor het Ijzeren Kruis om het te mogen ontvangen.

Hassel raakte zeven maal gewond tijdens de oorlog. Hij werd onderscheiden met het IJzeren Kruis, Eerste en Tweede Klasse, plus een aantal andere onderscheidingen die hij nooit draagt - de Gouden Medaille, het Italiaanse Militaire Kruis. Ook werd hij gezien met de Finse Mannerheim Order.

 Hij diende zowel in het Tweede Cavalerie Regiment, als in het Elfde en Zevenentwintigste Panzer Regiment. Na de eerste campagne in het Oosten werd hij naar Finland gezonden als een zogenaamde Duitse vrijwilliger maar verbleef de langste tijd in Rusland. Aan het eind van de oorlog had Hassel aan alle fronten gevochten, behalve die van Noord-Afrika, en had de rang van luitenant verworven.

Na gevangen te zijn genomen door de Russen in Berlijn's Tiergarten, zou Hassel vier jaar, tussen 1945 en 1949, als krijgsgevangene verblijven in Russische, Amerikaanse, Franse en Deense krijgsgevangenenkampen.  Na vrijgekomen te zijn vertrok Hassel naar het Franse Vreemdelingenlegioen. Op zijn reis daarheen leerde hij zijn toekomstige echtgenote Dorthe Jensen kennen. Zij veranderde hem van gedachten en het lukte hem werk te vinden in de automobiel-industrie in Denemarken. Hij trouwde met Dorthe op 6 januari 1951. Samen hebben zij een zoon, genaamd Michael, die geboren werd in 1952.

Gedurende zijn verblijf in de krijgsgevangenenkampen schreef hij op elk stuk papier dat hij kon bemachtigen. Dorthe moedigde hem aan de aantekeningen te bundelen tot een boek, en in 1953 accepteerde de veertiende uitgever die hij bezocht het manuscript voor 'De fordømtes Legion' ['Het bataljon der verdoemde']. 

In 1957 werd Hassel getroffen door de Kaukasische griep, een ziekte opgelopen in de oorlog die totale verlamming veroorzaakte. Pas in 1959 genas hij daarvan. Gedurende de tijd dat hij herstelde ontving hij een bericht van zijn Engelse uitgever waarin stond dat hij "vooral niet moest stoppen met schrijven". Er werden nog twee boeken gepubliceerd: 'Pantsers des doods' en 'Frontkameraden'. Hassel werd snel internationaal populair.  Vanaf die tijd is de volledige verzameling van veertien oorlogsromans vertaald in 18 talen en gepubliceerd in meer dan 50 landen. Er zijn, in Engeland alleen, al meer dan 8 miljoen exemplaren verkocht en meer dan 50 miljoen exemplaren wereldwijd. Een vijftiende oorlogsroman is in voorbereiding, waarschijnlijk getiteld 'The Glorious Defeat' , dat verslag doet van de mislukte poging Hitler in 1944 te vermoorden.

In 1964 emigreerde Sven Hassel naar Barcelona, Spanje, waar hij nog steeds woont en schrijft.  Zijn boeken worden op het moment in het grootste gedeelte van de wereld niet meer gedrukt, alhoewel ze op de Finse bestseller-lijst nog steeds hoge ogen gooien. Momenteel worden er onderhandelingen gevoerd om de boeken opnieuw te drukken. Het zal interessant zijn te zien welk respons deze boeken krijgen, die op zo'n rauwe maar toch ook humoristische manier geschreven zijn.

Attentie: De versie van Erik Haaest over Sven Hassel wordt door Sven Hassel en zijn familie ten stelligste ontkend. Deze versie kan op het internet gevonden worden als daar behoefte aan is.


Bateljon der Verdoemden

Beschrijving
De Deen Sven wordt veroordeeld wegens desertie uit het Duitse leger. Hij wordt overgeplaatst naar een strafbataljon aan het barre Russische front. Daar worden Sven en zijn kameraden door hun officieren beschouwd als kanonnenvlees.
Hun belangrijkste tegenstanders zijn de gruwelijke kou, een misselijkmakende honger en de voortdurende uitputting. En dan is er natuurlijk het Rode Leger dat voortdurend op de loer ligt...
Sven Hassel verwerkte zijn eigen gruwelijke oorlogservaringen in BATALJON DER VERDOEMDEN.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
De wereldberoemde auteur van dit boek, Sven Hassel, vocht zelf in de Tweede Wereldoorlog met zijn Duitse metgezellen in het 27ste pantser (straf)bataljon. De vijand bestond destijds niet alleen uit het Rode (Russische) leger, maar vooral ook uit de gruwelijke kou en de vreselijke honger, die leidden tot complete uitputting van de strijdenden. Als geen ander is de auteur, blijkens talrijke oorlogsromans van zijn hand, in staat om alle ontberingen en onmenselijke omstandigheden beeldend en realistisch te beschrijven. Dit verhaal gaat over een gedeserteerde Deense soldaat uit het Duitse leger, die na te zijn veroordeeld wordt overgeplaatst naar een strafbataljon dat in de meest barre omstandigheden de Russische vijand moet bestrijden. Een verhaal en een schrijftrant die menig liefhebber van oorlogsromans van begin tot eind zal boeien. Over de rol van de auteur in de Tweede Wereldoorlog is inmiddels overigens een polemiek ontstaan. Kleine druk.

(NBD|Biblion recensie, Mr. L.H.M. van Noordwijk) 


Frontkameraden

Beschrijving
Niet eerder werd oorlogsgeweld zo beeldend en realistisch beschreven als door bestsellerauteur Sven Hassel.
In Frontkameraden geeft Hassel, puttend uit zijn eigen gruwelijke oorlogservaringen, een onthutsend beeld van het dagelijks leven in Duitsland. In het laatste oorlogsjaar wordt in Hamburg de dreiging van nieuwe bombardementen voortdurend gevoeld. Daarnaast is er het corrupte naziregime waar niemand te vertrouwen is. In deze grauwe, wanhopige wereld, die al aan de rand van de afgrond staat, biedt alleen de onderlinge steun dat een groepje mannen elkaar geeft het gevoel van een laatste restje menslijk waardigheid…
Net als de andere boeken van Sven Hassel is Frontkameraden een harde oorlogsroman, waarin de schokkende waarheid nergens wordt verbloemd.

Recensie(s)

Een groepje Duitse soldaten, behorend tot een strafregiment, is van het Oostfront overgebracht naar een militair hospitaal in Hamburg. Daar trachten ze, in het laatste oorlogsjaar, stand te houden in een stad die systematisch verwoest wordt. Uiteindelijk komt aan die relatief mooie tijd een einde en worden ze teruggestuurd naar Rusland om mee te vechten in het laatste offensief. Een schokkend ooggetuigenverslag, dat pijnlijk nauwkeurig beschrijft hoe de oorlog van gewone mensen ontaarde wezens maakt, die vechten tegen een naamloze vijand en soms tegen elkaar om overeind te blijven in een losgeslagen wereld waar elk normbesef weg is. Er is enkel nog een merkwaardig gevoel voor solidariteit dat de enkele overblijvers samenhoudt en nog enige menselijkheid verleent. Ook een verhaal over de vele bijna naamloze kleine Duitsers die onbeschrijflijk hard geleden hebben onder de terreur van het nazibewind. De Deense auteur (1917) is bekend van zijn vele keiharde oorlogsboeken, die vanuit zijn eigen (niet onomstreden) ervaring als vrijwilliger in dienst van het Duitse leger in de Tweede Wereldoorlog (bij de Wehrmacht) zijn geschreven. Foto-omslag, kleine druk.


Hashcode:
50A9C771020C8FCAF9FFF96F59E3C0F40414416F


VOOR DE NIEUWSTE FILMS, MUZIEK EN BOEKEN GA JE NAAR NLT-RELEASE:
 
https://www.nlt-release.nl


By Linday