Ideja antropocentrizma - da je covjek na neki nacin srediste svemira - moze dolaziti iz religija, gdje se covjeka promatra kao bozju sliku i priliku, a moze i iz znanosti, gdje se covjeka dozivljava kao vrhunac razvoja zivota. Tako se slozila neka vrst piramide ljudske procjene zivota, na kojoj zivotinje nisu dobro prosle. Jos prije samo stotinjak godina neki od njavecih umova Zapada smatrali su ih tek nekom vrstom bezosjecajnih automata od krvi i mesa. No, vrijeme je teklo, a spoznaje su se gomilale. One su govorile da zivotnje imaju osjecaje, kao i razne razine svijesti. Da posjeduju altruizam, mada su ih religije opisivale kao stvorenja bez duse. Da su daleko kompleksnija stvorenja, od kojih se mozda moze puno nauciti, a ne tek uciti o njima.